maandag, februari 16, 2015

Wij twee samen

Hier is een filmpje van Ephameron, graficus en tekenares, die een beeldverhaal maakte over haar vader. Wat ik aardig vind aan haar verhaal is dat ze zo goed kijkt naar haar vader en daarmee een persoon toont, niet een dementerende. Ik zie nu pas goed de door de VRT gebruikte titel van het filmpje: 'wij twee samen, een beeldverhaal over dementie'. Dat is eigenlijk een domme titel. Het is een beeldverhaal over haar vader! Ik ben benieuwd naar het resultaat.

Het resultaat wordt komende zaterdag gepresenteerd in Antwerpen:

maandag, februari 09, 2015

De Mening van Deskundigen

Niet zo lang geleden zag een documentaire op televisie waar ouders van (volwassen) kinderen met een verstandelijke beperking zich aan het voorbereiden waren op de verhuizing naar een nieuwe woonplek voor de kinderen. De orthopedagoog had tegen een van die ouders gezegd dat ze haar kind, een volwassen zoon met de geest van een peuter, nog niets mocht zeggen over de verhuizing. Daar werd-ie maar onrustig van. Dus ging zij zonder haar zoon kijken naar het nieuwe huis in aanbouw.
Ik moest denken aan een man die ik vele jaren geleden interviewde over zijn dementerende echtgenote in het verpleeghuis. Hij had van de psycholoog te horen gekregen dat hij niet zo vaak op bezoek moest komen bij zijn vrouw, daar werd ze maar onrustig van. Hij had dat advies opgevolgd, om weer heel snel zijn oude gewoonte op te pakken en elke dag naar zijn vrouw te gaan. Hij vond het geen goed advies. Was hij niet al meer dan vijftig jaar getrouwd met haar? Ze konden hem toch niet de toegang tot zijn vrouw ontzeggen? Opstaan tegen de Mening van de Deskundigen… oef, durven we dat nog wel?

maandag, februari 02, 2015

Evidence Based terreur


Het valt mij op dat de professionals in de langdurige zorg een grote voorkeur hebben voor zogeheten evidence based care. We zoeken nijverig naar methodes en interventies die wetenschappelijk bewezen goed zijn. Dat geeft een heel veilig gevoel, zo lijkt het. Tegelijk doet het mij vermoeden dat het ook een manier is om serieus genomen te worden door andere professies in de gezondheidszorg die wetenschappelijk bewezen te werk gaan. Waarbij - tussen haakjes - wel even vergeten wordt dat die laatste professies nog helemaal niet zo lang werken op basis van wetenschappelijk bewijs. Els Borst is degene die van de medische specialisten eiste dat ze niet zomaar aan moesten rommelen maar moesten onderzoeken wat ze deden en waarom. En waarbij - ook tussen haakjes - voor het gemak wordt vergeten dat het soms helemaal niet zo makkelijk is om evidence based te werken, ook niet voor een specialist in het ziekenhuis.
Stel nu dat wij als familie ons ook gaan onderwerpen aan deze evidence based methode. Dat heeft ontegenzeggelijk voordelen. De zorgende professional kan niet meer zomaar zeggen dat je als familie het helemaal verkeerd doet, dat je geen kennis hebt van de ziekte, dat je maar wat aanrommelt. Maar er zijn ook nadelen: voor je het weet zit je vast aan één manier van handelen. Of aan een afvinklijstje. ‘we hebben u in uw relatie met uw moeder onderzocht en zijn tot de conclusie gekomen -evidence based- dat u voortaan alleen ’s morgens mag langskomen.’
Ik moet er niet aan denken.